INLEIDING (boek)

Jonathan M. Samet en Devra Lee Davis

Het diagnostische label van meervoudige chemische gevoeligheid wordt steeds vaker toegepast, hoewel de definitie van het verschijnsel ongrijpbaar is en de pathogenese ervan als aparte entiteit niet is bevestigd. Meervoudige chemische gevoeligheid is bekender geworden en wordt steeds controversiëler naarmate meer patiënten het etiket ontvangen. De regelgeving was vooral gericht op luchtverontreiniging buitenshuis, maar kinderen en volwassenen in de Verenigde Staten en andere ontwikkelde landen brengen het grootste

deel van hun tijd binnenshuis door en de persoonlijke blootstelling aan veel luchtverontreinigende stoffen wordt dus grotendeels bepaald door de concentraties van verontreinigende stoffen binnenshuis. Uit monitoringstudies die in de jaren 1970 en 1980 zijn uitgevoerd, is gebleken dat woningen, openbare gebouwen en niet-industriële werkplekken kunnen worden verontreinigd door diverse verontreinigende gassen en deeltjes die afkomstig zijn van ongeventileerde verbranding, verdamping van vluchtige stoffen uit diverse materialen en oplossingen, slijpen en schuren, bodemgas en biologische bronnen. Absorptie van de verontreinigende stoffen kan plaatsvinden via de longen, het maagdarmkanaal en de huid.

Het concept dat meervoudige chemische gevoeligheid een aparte entiteit is die voortkomt uit reacties op chemische stoffen vindt zijn oorsprong in het werk van Randolph in de jaren 1950. In het door Randolph voorgestelde ziektemodel bestaat meervoudige chemische gevoeligheid uit een onvermogen tot aanpassing aan chemische stoffen en de ontwikkeling van responsiviteit op extreem lage concentraties na sensibilisatie; het model postuleert meerdere symptomen die wijzen op betrokkenheid van meerdere orgaansystemen.

Randolphs pathogene schema omvat "aanpassing". Symptomen kunnen optreden bij blootstelling aan chemische stoffen of bij terugtrekking uit de blootstelling nadat een adaptieve reactie heeft plaatsgevonden. Randolph en anderen die dit model van pathogenese toepassen, hebben gecontroleerde blootstellingen gebruikt om de aanwezigheid van meervoudige chemische gevoeligheid vast te stellen: patiënten worden in een omgeving geplaatst waarvan wordt aangenomen dat er geen schadelijke stoffen aanwezig zijn, en vervolgens blootgesteld aan verdachte chemische stoffen.

Vervolg in boek