HOME

een terug

 /  1970-1979  / DIVERSE 1971-07-31  

1971-07-31 Leeuwarder Courant   Landbouwrubriek  DE VEEMARKT

Uit het tijdschrift “Cultuurtechniek” 1963

Over de negatieve reacties op ‘Silent Spring’

Voorpublicatie  in The New Yorker

 en eerste publicatie in ‘Groene Amsterdammer’)

BIJ EEN VERHUIZING komt van alles aan het licht en daarbij ook het goed opgeborgen tijdschrift „Cultuurtechniek, onafhankelijk tijdschrift gewijd aan de vernieuwing van het platteland", en wel het derde nummer van de eerste jaargang uit 1963. In dat tijdschrift, „gewijd aan de vernieuwing van het platteland", staat een artikel „Rachel Carson's Stilte Lente, een tendentieus en gevaarlijk geluid". Ir. W. H. Manger bespreekt in dit artikel het boek „Silent Spring", dat eerst in een voorloper van de Amerikaanse underground-bladen „The New Yorker" verscheen.

Prompt publiceerde de averechtse „Groene Amsterdammer" er toen stukken uit. We herinneren ons nog, hoe de onvergetelijke boterkoning en vogelkenner Hein Buisman er enthousiast van was. Hij had „Salent Spring” als een soort zakbijbel bij zich, eindelijk de waarheid over de vernietiging van de natuur.

Ir. Manger maakt Rachel Carson op een giftig toontje af in zijn bespreking van 1963. Carson bestreed de chemische bestrijdingsmiddelen in de landbouw onder het motto van Albert Schweitzer dat de mens bezig is zijn eigen bestaan te vernietigen. Prot. Doornbos had daarvan in het „Landbouwkundig Tijdschrift" reeds gezegd, dat Carson er niet op uit is om een bezadigd weloverwogen oordeel uit te spreken.

„Mag men Rachel Carson geloven, dan wordt Amerika overspoeld met giftige middelen", zegt ir. Manger, die er dan verder aan herinnert, dat „Silent Spring" alleen Amerikaanse toestanden behandelt. Met een reeks citaten van anderen bewijst Manger dan op zijn manier, dat Carson's boek niets om hakken heeft. Wel is duidelijk volgens hem, dat goede voorlichting nodig is. Hij zegt dan: „Het schrijven in een veel te emotionele sfeer roept discussie op, waar niemand bij gebaat is.” De conclusie van Manger is: „Wij menen dat onze conclusie kan zijn, dat onze huidige wetgeving en de visie der direct belanghebbenden er borg voor kunnen zijn dat de consument niets behoeft te duchten”.

Het klinkt als een geluid uit de naïeve Middeleeuwen, maar het artikel is nog slechts acht jaar oud. Sedertdien heeft zich een omwenteling voltrokken, waartoe Carson een enorme por heeft gegeven. De geleerden, die zich zo vijandig tegenover Rachel Carson opstelden, vormen een typisch voorbeeld van starheid in de wetenschap. De enige troost voor Wageningen is, dat een hunner, dr. Briejèr, als medestander door Carson geciteerd wordt. Ir. Manger citeerde een Amerikaan, die zei dat DDT geen giftige effecten op de zoogdieren had. Inmiddels is DDT bijna overal verboden.

De resultaten van dat verbod en andere maatregelen hebben er toe geleid dat de chemische industrie een groot deel van haar belangstelling voor de ontwikkeling van nieuwe landbouwbestrijdingsmiddelen heeft verloren. De ontwikkeling van een nieuw middel kost twintig miljoen gulden en het risico is groot, dat het nieuwe middel wegens plotseling optredende en voorheen onbekende neveneffecten van vandaag op morgen verboden wordt.

Dat laatste is gebleken op een congres in Londen, waarover ir. A. H. Druyff in het tijdschrift van de Heide Mij schrijft. Het congres, de British Weed Control Congress, werd voor de tiende keer gehouden en voor de eerste keer was er geen aparte sectie gewijd aan nieuwe middelen. Er zijn op het ogenblik 130 tot 140 middelen in gebruik, doch de landbouw heeft behoefte aan middelen, die selectiever werken.

Ir. Druyff zegt het niet met zoveel woorden, maar het zoeken naar betere onkruidbestrijdingsmiddelen is voor de chemische industrie niet lucratief genoeg meer. Het resultaat daarvan is, dat de overheid de last van het verdere onderzoek op de nek geschoven krijgt. Nu de aardigheid er voor de industrie afraakt en de wereld opgescheept zit met bestrijdingsmiddelen die of teveel dood maken of nieuwe variëteiten van ziekten en plagen te voorschijn hebben geroepen, mag de overheid de brokken opvegen.

BRON: "Bijl zwaaiend boven subsidiebos De Veemarkt". "Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland". Leeuwarden, 31-07-1971. Geraadpleegd op Delpher op 05-06-2019,

 https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010618786:mpeg21:a0056

‘Naar knipsel

en bron

Knipsel 1975-03-19 artikel LC.  landbouwredacteur Jildert Sudema

in/fo