HOME

een terug

"Overvloed aan chemicaliën veroorzaakt toenemend aantal ziekten Met gezonder voedsel werden frappante resultaten bereikt VERGIFTIGDE KINDEREN VERGIFTIGDE KINDEREN door BARBARA VAN DER ZEE „Ons huis is de vuilste plaats in het milieu”". "De Telegraaf". Amsterdam, 18-04-1987. Geraadpleegd op Delpher op 23-07-2019, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011207481:mpeg21:a1190

BRON Delpher: De Telegraaf 1987-04-18                        Tekst in MAP

VERGIFTIGDE KINDEREN

Overvloed aan chemicaliën veroorzaakt

toenemend aantal ziekten

Tegenwoordig worden kinderen aan meer chemicaliën blootgesteld dan ooit tevoren. Dat heeft dramatische gevolgen, zoals blijkt uit een onthullend boek van twee Britse artsen. Daarin staat o.a. het verhaal van een tweeling die al vanaf de geboorte als wildemannen tekeer gingen. „Gaat wel weer over” zeiden de artsen.

door BARBARA VAN DER ZEE

LONDEN, zaterdag „Mijn tweelingzoons werden al agressief geboren,” herinnert Jackie Gillard zich. Vanaf het moment dat ik wist dat ze onderweg waren, las ik alles wat ik te pakken kon krijgen over tweelingen. Maar niets had me kunnen voorbereiden op de twee gewelddadige schepsels die ik van het ziekenhuis mee naar huis nam. De boeken zeiden dat je tweelingen in hetzelfde wiegje moest leggen en samen in de box moest laten spelen. Dat was godsonmogelijk. Elke keer als ze bij elkaar waren, beten ze elkaar, schopten elkaar en gilden en je kon zien dat ze het meenden.”

„Het werd pas een echt probleem vanaf het moment dat ze konden zitten: ze waren echt gemeen tegen elkaar. Ik dacht dat het aan mij lag en dat ik ze niet goed aan kon. Mijn huisarts schreef kalmeringsmiddelen voor — voor mij!”

„Het werd steeds erger met ze. Op een dag grepen ze als een kleine bende een meisje aan — de een greep haar vast en de ander haalde met zijn nageltjes haar gezicht open. Verschrikkelijk! Aan de maatschappelijk werkster en de huisarts had ik niets. Ze zeiden: „Je moet er maar mee zien te leven.”

„Op driejarige leeftijd kregen Peter en David astma, allebei en binnen vierentwintig uur. Ze moesten naar het ziekenhuis. Later realiseerde ik me pas dat ze in een ziekenhuis veel meer voedsel met chemische toevoegingen kregen dan ze thuis gewend waren. Vissticks, sinaasappelsap, enzovoort. De tweeling ging helemaal uit de bol.

Ze slopen zelfs op een dag de babyzaal binnen en probeerden de baby's uit hun wiegjes te rukken. En ze schreeuwden, smeten met speelgoed en zelfs als ze haast geen lucht hadden door een astma-aanval, stopten ze niet!”

„Alles waar verf aan zat, namen we ze af en dat hielp een beetje. Toen zag ik op de televisie een programma over een ziekenhuis dat gespecialiseerd was in de behandeling van allergieën en ik wist niet hoe snel ik mijn tweeling daarheen moest brengen. Goddank reageerden ze snel op de behandeling. Nu zijn het totaal andere kinderen geworden. Ze zitten hier in de buurt op een speelclubje en binnenkort gaan ze naar de kleuterschool.”

Twee artsen, Peter Mansfield en Jean Monro, hebben op deze vraag een grimmig antwoord gegeven: nee. In hun recent verschenen boek Chemical Children (Chemische kinderen, Uitgeverij Century, Londen prijs £ 9,95) tonen zij aan dat de vervuiling medische problemen veroorzaakt bij grote aantallen jongeren over de hele wereld. De schattingen variëren van tien tot dertig procent!

De twee artsen zeggen: „Kinderen, teenagers en jonge volwassenen vormen de eerste generaties die zijn grootgebracht in een wereld boordevol chemicaliën. Elk jaar heeft de lichamelijke conditie van baby's meer te verduren dan die van de baby's van het jaar daarvoor. Het aantal kinderen dat een nadelige invloed ondervindt van chemicaliën, begint epidemische vormen aan te nemen. Het is absoluut noodzakelijk dat dit probleem wordt onderkend en aangepakt.”

Ons huis is de meest vervuilde plaats in ons milieu!

De toestand van vandaag is honderd maal erger dan vijfentwintig jaar geleden, toen Rachel Carson voor het eerst waarschuwde. De mensheid beschikt op het ogenblik over meer dan zes miljoen synthetische chemicaliën, inclusief de duizenden tonnen chemische bestrijdingsmiddelen die in de landbouw worden gebruikt. En elk jaar komen er zo'n duizend bij. In en om het huis vinden we er heel wat: cosmetica, shampoos, schóónmaak en poetsmiddelen, afwasmiddelen, verven, stoffen, verpakkingsmateriaal, kratten — de lijst is bijkans eindeloos.

De mens heeft in de loop der eeuwen bewezen zich buitengewoon goed te kunnen aanpassen aan een vijandige omgeving. En wie wil het stellen zonder de talloze tijd en arbeid besparende hulpmiddelen, die wij danken aan deze eeuw van de chemie? En wie, behalve een handjevol idealisten en romantici, wil echt terug naar de tijd waarin we alleen konden beschikken over hout, rubber, katoen en wol?

[....]

Volledige tekst in onderstaande knipsels en in  MAP-LANDBOUWGIF....

 /  1980-1989  / DIVERSE 1987-04-18  

in/fo