HOME

een terug

"Na vele jaren...". "De Telegraaf". Amsterdam, 27-11-1954. Geraadpleegd op Delpher op 20-07-2019, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110586256:mpeg21:a0262

 /  1950-1959  / DIVERSE 1954-11-27  

BRON delper: De Telegraaf 1954-11-27                                Tekst in MAP

Gifstoffen bedreigen onze Landbouwers

Is bespuiten van Landbouwgewassen voor de mens levensgevaarlijk?....

(door mr. dr. I.G. van Maasdijk Rapporteur van de Intern. Jachtraad)

DE artikelen, die dezer dagen in ons blad aan de landbouwver-giften gewijd werden, raken een urgente kwestie, die de volle aandacht van onze regering -— met name van Volksgezondheid — vergt.

Dit jaar zijn door het ondeskundig hanteren van landbouwver-giften drie landbouwers om het leven gekomen. Jaarlijks worden in ons land duizenden in het wild levende vogels en zoogdieren het slachtoffer van bespuitingen. Maar daarnaast rijst, ook in internationaal verband, de vraag, in hoeverre het nuttigen van bespoten gewassen, fruit en groente voor de mens schadelijk of op den duur zelfs gevaarlijk kan zijn.

Wel degelijk...

HET betreft hier een geval, waar de wetenschap niet in staat is geweest, de snelle technische ontwikkeling bij te houden. In laboratoria werden gifstoffen tegen voor gewassen schadelijke insecten, ziekten of onkruid uitgevonden. Via proeven op muizen of konijnen werd vastgesteld dat zij voor deze dieren niet dodelijk of schadelijk waren. Goedkeuring voor productie, levering en gebruik werd gegeven en thans, na enige jaren, beginnen de medici meer en meer overtuigd te raken, dat in ieder geval enige der tot dusverre gebruikte gifstoffen wel degelijk schadelijk voor de volksgezondheid kunnen zijn.

Na vele jaren...

DIT schadelijk zijn betreft in eerste instantie niet dat de stoffen dodelijk behoeven te zijn, of zelfs terstond ziekteverschijnselen opwekken, maar veeleer de vraag of zij ons gestel niet op den duur ondermijnen of voor ziekten en kwalen bevattelijk maken. In Amerika heeft men bijvoorbeeld eerst onlangs vastgesteld, dat het lichaamsvet der meeste Amerikanen een zekere hoeveelheid D.D.T. (in de V.S. algemeen als bespuitingsstof voor gewassen gebruikt) bevat. Is dit slecht voor het menselijk gestel? Kan dit ziektekiemen verwekken. Zelfs een nauwlettend onderzoek zal deze vraag eerst na vele jaren, wellicht eerst na tientallen jaren, kunnen beantwoorden. Intussen gaat men voort met bespuiten van gewassen, worden nieuwe middelen uitgevonden, staat de techniek niet stil en raakt de medische wetenschap in dit opzicht steeds verder achterop.

Onvoldoende...

DE proeven, die in de laboratoria op konijnen, ratten of muizen worden genomen, moeten méér dan onvoldoende worden geacht.

Het beste kan dit in de levende natuur worden geconstateerd. Na bespuiting met giften, die voor de proefdieren onschadelijk waren, bleken allerlei vogelsoorten daaraan te gronde te gaan.

In boomgaarden is het geen uitzondering, wanneer na een bespuiting tientallen lijsters en andere zangvogels gevonden worden. Of dat na een bespuiting van aardappelvelden, onmassale (?) sterfte geconstateerd kon worden. Sedertdien hebben proeven zelfs bewezen, dat zekere gifstoffen bijvoorbeeld niet voor de woerd (mannetje), maar wel voor de eend (vrouwtje) dodelijk zijn, of omgekeerd. Een zekere gifstof, waaraan een kat terstond dood gaat, kan door een hond in grote kwantiteit gegeten worden, zonder dat deze er schadelijke gevolgen van heeft.

Er bestaat een gifstof (in de handel te krijgen), waaraan reeën vrijwel op de plaats omkomen. Door kwaadwilligen werd hier te lande eens gebruik van gemaakt, met de meest noodlottige gevolgen.

[....]

Volledige tekst in onderstaande knipsels en in  MAP-LANDBOUWGIF....

[....]

DE regering en met name de volksgezondheid staan hier voor een even urgent als moeilijk probleem. Zekere insecten, schimmels of onkruiden zijn schadelijk voor landbouw, veeteelt of bosbouw. Een zo groot mogelijke productie wordt nagestreefd. Dus er wordt met gifstoffen gespoten. Ook met gifstoffen, waarvan men de schadelijke invloed op de levende natuur kent, waarvan men de schadelijkheid voor de mens evenwel eerst na jarenlange en hoogst moeilijke onderzoekingen zou kunnen vaststellen.

En dan dringt zich nog een ander probleem op. De door bespuiting of “verneveling” uitgestrooide gifstoffen komen slechts ten dele op de gewassen of bomen neer. Het merendeel zakt eerst op, later in de grond. In hoeverre zal in de loop der jaren de voor de vruchtbaarheid der aarde noodzakelijke biotoop door de gifstoffen worden aangetast? Zal het land door al die chemische behandelingen, enerzijds het gebruik van kunstmest, anderzijds het sproeien van gif, in productiviteit niet achteruitgaan? En zal men dan op den duur niet juist het omgekeerde bereiken van wat men thans beoogt?

Streven...

DAT de Nederlandse autoriteiten het gevaar inzien, stemt tot tevredenheid. Commissies zijn onlangs aan het werk gegaan om dit probleem ter hand te nemen. De Internationale Jachtraad heeft verleden maand, in overleg met de Internationale Vogelbeschermingsraad, tijdens de bijeenkomst te Dusseldorp.(?) het initiatief genomen een internationale organisatie van deskundigen op het gebied van toegepaste ornithologie bijeen te roepen, ten einde een diepgaand onderzoek naar de gifstoffen in te stellen. Aan dit initiatief is door ons ministerie van Landbouw. Visserij en Voedsel voorziening en het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen volle medewerking toegezegd.

Dit initiatief beoogt evenwel nog slechts de schadelijkheid van gifstoffengebruik voor de levende natuur te onderzoeken. Daarnaast streeft onze regering naar internationale samenwerking in zake het onderzoeken, regelen en controleren van bespuitingen met het oog op de volksgezondheid. Moge er met kracht en voortvarendheid aan dit hoogst urgente probleem worden gewerkt!

in/fo