HOME

een terug

BRON Krantenbank Zeeland                                                        ook in MAP

 Zeeuwsch landbouwblad ZLM 1954-12-04

Landelijke bestrijdingsactie tegen de bruine rat

Rattenbestrijding eist regionale organisatievorm

Verdelging hand in hand met wering

De landelijke bestrijdingsactie tegen de bruine rat, onder leiding van de Plantenziektenkundige Dienst, zal dit jaar van 11-18 December worden gehouden. Naar aanleiding hiervan heeft Dr. C. J. Briejèr, de Directeur van deze Dienst, op een persconferentie enkele mededelingen gedaan over de verschillende facetten van deze bestrijding.

Het verdelgen van de ratten is in onze tijd meer dan noodzakelijk geworden. Ruw geschat komt de schade, die de ratten jaarlijks veroorzaken, neer op een bedrag, dat tussen de 50 en 100 mil­lioen gulden ligt. Als we er in slagen, deze schade op noemenswaardige schaal te beperken, bereiken we hetzelfde als bij productieverhoging. De Heer Briejér zag de verdelging van de ratten als een onderdeel van de grote strijd, die de mensheid tegen schadelijk gedierte voert.

Hij betwijfelde of de mens er op de duur wel in zou slagen, deze strijd te zijnen gunste te beslechten. Te veel nog wordt de strijd uitsluitend uit de chemische ge­zichtshoek benaderd, zelfs al blijkt meer en meer dat de resistentie tegen chemische bestrijdings­middelen toeneemt.

Het feit, dat de bestrijding van de ratten hoofdzakelijk langs de weg van vergiftiging geschiedt, achtte de Directeur van de Plantenziektenkundige Dienst in beginsel onjuist.

Eerst geven wij de ratten ruimschoots gelegen­heid zich bij onze samenwerking aan te passen: wij laten hen in onze schuren, pakhuizen, stallen en woningen nestelen, sluiten ons voedsel onvoldoende voor hen weg, zodat zij zich haast on­beperkt kunnen vermenigvuldigen, en als het dan eindelijk zover is, dat we hiervan onduldbare schade ondervinden, gaan we ze met vergif te lijf. We vergeten maar al te gemakkelijk, dat we die schade aan eigen nalatigheid hebben te wijten.

Het is daarom, aldus Dr. Briejér, dat we ten op­zichte van de ratten een campagne voor de ongastvrijheid moeten gaan voeren, ongastvrijheid jegens de ratten! Het weren van de ratten, door hen de gelegenheid tot nestelen te ontnemen en door voedsel en voedselresten voor hen weg te sluiten, moet voorop staan. Alleen langs deze weg zal het mogelijk zijn, dat wij de rattenbevolking in ons land tot een minimum kunnen beperken. Met verdelging alleen komen wij er niet.

¼ Ha. per rat

De heer Ir. A. J. Ophef, rattenspecialist bij de Plantenziektenkundige Dienst, gaf een uiteen­zetting van de wijze, waarop men de ratten­schade kan berekenen. In Wageningen con­sumeren de proefratten dagelijks gemiddeld 25 gram graan per dag. Deze ratten leven echter in een kleine ruimte, zodat gevoegelijk kan worden aangenomen, dat hun voedselbehoefte in de na­tuur groter zal zijn. Maar zelfs al houden we ons met 25 gram aan de voorzichtige kant, dan nog komt de schade per rat per jaar op ca. 8 kg graan neer. Gemiddeld komen per boerderij ten­ minste 100 ratten voor, over het gehele jaar ge­nomen. Deze peuzelen dus minimaal 800 kg graan op, dat is ongeveer de opbrengst van ¼ ha. En dan spreken we nog alleen maar over de vraat­schade. Tellen we hierbij de schade op, die de ratten veroorzaken door het beschadigen van em­ballage, het doden van kuikens, kippen, biggen en kalveren, en het verspreiden van besmette­lijke ziekten, zoals de ziekte van Weill, para­typhus, varkenspest, pseudo-vogelpest, mond- en klauwzeer, e.a., dan komen we tot nog indrukwekkender cijfers.

Over de verdelging van de ratten zei de heer Ophef, dat de landelijke streekacties voorlopig nog doorgang zullen moeten blijven vinden. Er zijn nog te veel ratten in ons land en het publiek is nog te weinig op de ratwering ingesteld, om de verdelging te mogen staken. De ervaring wijst uit, dat na iedere actie de rattenbevolking met 70 tot 80 %, is teruggebracht. De snelle voortplanting van de ratten is dan weer de oorzaak, dat zij kwantitatief snel gaan toenemen. Daarom moet er zo langzamerhand aan worden gedacht, tot be­strijding gedurende het gehele jaar over te gaan.

Hiervoor is echter een organisatie nodig, die op andere leest is geschoeid dan voorheen. Deze organisatie is groeiende. Steeds meer gemeenten in ons land komen tot de overtuiging, dat de ratten­ bestrijding een publiek belang is. Deze overtuiging uit zich in de toenemende belangstelling voor de opleiding tot gemeentelijke rattenbe­strijders, welke de P.D. ter hand heeft genomen.

Het ligt in de bedoeling, te komen tot een regio­nale organisatie van de rattenbestrijding. Het principe hiervan berust op de instelling van een commissie, waarin verscheidene, regionaal aaneengesloten gemeenten, participeren. Deze ge­meenten benoemen gezamenlijk een technisch hoofdleider voor de rattenbestrijding. Deze voor­ziet zich van de hulp van een of meer leiders in ieder der deelnemende gemeenten. De leiders trekken zo nodig hulpleiders aan. De kosten van de bestrijding worden bestreden uit een fonds, dat wordt gevormd door bijdragen van deel­nemende gemeenten. In West-Friesland bestaat een dergelijke regeling al sedert 1941. Hierbij zijn 29 gemeenten betrokken, die gezamenlijk 80.000 inwoners tellen.

‘Naar knipsel

en bron

 /  1950-1959  / DIVERSE 1954-12-03

ni/nf