HOME

een terug

"BRON: Op langere termijn zijn risico's te groot DDT in Zweden verboden". "Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad". Rotterdam, 01-04-1969. Geraadpleegd op Delpher op 13-06-2019, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010956870:mpeg21:a0210

‘Naar knipsel

en bron

 BRON Delpher:  1969-04-01 Het vrije Volk

Gebruik DDT in Zweden binnenkort verboden

Op langere termijn zijn risico's te groot

Ingaande 1 januari 1970

(Van onze redactie wetenschappen)

In Zweden is een radicaal verbod afgekondigd voor het gebruik van DDT in huis of tuin. Het verbod gaat in op 1 januari 1970. Het geldt eveneens voor alle insektënbestrijdingsmiddelen, die lindaan, aldrin en dieldrin bevatten.

Voor gebruik in land- en bosbouw van deze middelen zal voorlopig een verbod van twee jaar gelden. Zweden is het eerste land ter wereld, dat zo grondig afrekent met deze spuit- en besproeiingsmiddelen.

Het besluit, viel nadat vorige week een internationale conferentie zich had bezig gehouden met de problemen van de chemische bestanddelen van vele van deze middelen (de gechloreerde koolwaterstoffen).

De conclusie was daar, dat het gebruik van deze stoffen geen onmiddellijk gevaar voor de menselijke gezondheid meebrengt, maar dat het risico van schade op langere termijn genoeg wordt geacht om een verbod te rechtvaardigen.

Vicieuze cirkel

Dit komt overeen met de opvatting die enige dagen geleden in Den Haag naar voren werd gebracht door dr. W. H. van Dobben van het Instituut voor oecologisch onderzoek in Arnhem. Sprekend als lid van een Nederlandse delegatie naar de UNESCO-conferentie  over de biosfeer in september 1968, zei dr. Van Dobben: “Men weet genoeg van deze stoffen om de eis te stellen dat ze niet meer gebruikt mogen worden.” Hij wees daarbij op een vicieuze cirkel: de industrie mag deze middelen leveren omdat er niets beters is, maar men zoekt geen nieuwe middelen omdat ze verkocht mogen worden. Laat - zei dr. van Dobben — de overheid dan dit ontwikkelingswerk entameren om uit de impasse te komen.

Intussen is Zweden het eerste land dat de daad bij het woord voegt. Het kan daar wat gemakkelijker, omdat er jaarlijks slechts honderd ton gechloreerde koolwaterstoffen wordt gebruikt bij de insektenbestrijding.

Een vervangend middel zal iets duurder zijn (men denkt aan organische fosforpreparaten) en iets minder werkzaam, maar verwacht wordt dat nieuwe middelen nu sneller ontwikkeld zullen worden.

DDT werd in 1874 ontdekt, maar pas in 1939 ging men gebruik maken van zijn insektendodende eigenschappen. Het werd een belangrijk wapen bij de bestrijding van malaria, vlektyfus, luizen en oogstvernielende insekten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bewees het op enorme schaal zijn waarde en wellicht honderdduizenden soldaten dankten er hun levensbehoud aan.

Felle campagne

Na de oorlog werd het een soort huismiddeltje bij de burger en in de land- en bosbouw ging men het op reusachtige schaal toepassen. De sluipende gevaren werden toen langzamerhand duidelijk, voornamelijk door diersterfte. In haar boek Dode lente voerde Rachel Carson een felle campagne tegen de gechloreerde koolwaterstoffen. In de wereld van de onderzoekers groeide de ongerustheid en matiging in gebruik werd aanbevolen.

DDT breekt langzaam af in het lichaam en hoopt zich dus op. Dieren verzamelen het en worden gegeten. Over de hele wereld stijgt het DDT-niveau in de mens. Hoewel schadelijke gevolgen bij dieren duidelijk zijn, is de werkzaamheid van DDT bij de mens nog onvoldoende onderzocht. Een onlangs gedaan onderzoek kan er op duiden (als één voorbeeld), dat DDT in het menselijk lichaam de uitwerking van geneesmiddelen beïnvloedt. Hoofdpijnpoeders, zo bleek, hebben een kortere uitwerking naarmate het lichaam meer DDT bevat. In Zweden is men met name gealarmeerd geraakt doordat de Oostzee zwaar met DDT besmet blijkt te zijn en wel tien maal zo sterk als de Noordzee. Verschillende soorten vissen en vogels bevatten DDT-concentraties, in wereldrecord hoogtes.

 /  1960-1969  / DIVERSE xx  

in/fo