HOME

een terug

BRON Delpher:  De Telegraaf 1964-06-12                                    ook in MAP                                   

HET WORDT TIJD OM DE ALARMKLOK TE LUIDEN

Krijgt Rachel Carson gelijk?

Moderne bespuitingsmiddelen brengen

natuur - en ons - in nood

GEVEDERDE CONFERENTIE

DEEL (I)* VAN EEN SERIE ARTIKELEN   * rest n.v.t.

NEW CASTLE (N.-lerland), juni.

TIJDENS het jaarlijkse congres van de Internationale Vogelbescher-mingsraad, dat dezer dagen in Noord-Ierland gehouden werd, werden door de meeste delegaties van de achttien vertegenwoordigde landen noodkreten geslaakt over de ontstellende gevolgen die de moderne bespuitingsmiddelen ten behoeve van land-, tuin- en bosbouw, voor de levende natuur opleveren. Wanneer men de officiële statistieken over de achteruitgang van tal van vogelsoorten in de Westeuropese landen naleest, dan krijgt men het gevoel dat het bekende boek „Silent Spring” van Rachel Carson in een tiental jaren wel eens werkelijkheid zou kunnen worden.

WETENSCHAP

HET ZIJN echter niet alleen natuurbeschermers en jagers, die zich de laatste tijd ernstig bezorgd maken over het behoud van onze levende natuur. Ook prominente mannen van de wetenschap, die uitermate geïnteresseerd zijn in de uitwerking van de bespuitingsmiddelen op in de natuur levende dieren, in verband met hun eigen onderzoekingen omtrent de (fatale) invloed, die deze middelen ook op vee en mensen zouden kunnen hebben, woonden deze conferentie bij.

In het laatste halve jaar werden aan dit onderwerp door Jacht- en natuurbescherming liefst vier conferenties gewijd: in St. Andrews (Schotland), in Caen, In Den Haag en thans in Noord-Ierland.

ONDERZOEKINGEN

AAN ALLE betrokken regeringen zowel als aan de Raad van Europa en de UNESCO werden telkenmale dringende resoluties gezonden, waarin zeer wordt aangedrongen alle bestaande of nog op de markt te brengen bespuitingsmiddelen vooraf aan strenge onderzoekingen te onderwerpen. De grote belemmering hierbij is echter, dat de nadelige uitwerking van de tegen insecten en tegen onkruid gebruikte vergiften voor natuur, vee en mensheid vaak pas na één of meer jaren aan de dag treden, en dat men over de gevolgen in een verder verwijderde toekomst geheel in het duister tast.

ONRUSTBAREND

HETGEEN MEN in New Castle te horen kreeg, was werkelijk onrustbarend. Men kan zich niet aan de indruk onttrekken, dat de mensheid ook in dit opzicht haar eigen uitvindingen niet meer in de hand heeft. Er werden catalogi van grote internationale maatschappijen, waarin het gebruik van zekere bespuitingsmiddelen wordt aangeprezen, die inmiddels voor dier en mens schadelijk bleken te zijn, rondgereikt. Deze middelen zijn deels weer uit de handel genomen en door andere vervangen, waarvoor opnieuw reclame wordt gemaakt....

Trieste gegevens werden verstrekt over massale sterfte van zangvogels, weidevogels, wilde hoendersoorten, enz., enz., die weer een massale sterfte tot gevolg had van roofvogels, die zich aan deze vergiftigde dieren tegoed deden. Maar ook watervogels, die alleen van in het water voorkomende dieren of planten leven, bleken te zijn aangetast. Zelfs in hun eieren werden sporen van gebruikte giffen gevonden. Het water is helaas op vele plaatsen eveneens vergiftigd. Boeren spoelen de blikken, waarin het door hen gebruikte vergif zich bevond, in sloten of kanalen uit; regen spoelt het gif via drainagers of sloten in de grotere wateren; ondeskundige bespuitingen tijdens wind vanuit helikopters verstuiven het gif ook over aangrenzende wateroppervlakten.

FATAAL

TWEE MIJL uit de kust. waar de Mississippi in de Golf van Mexico uitmondt, werden in volle zee zeevissen gevangen met een fikse dosis DDT in het lichaam. In Zwitserland werd door een proefstation een boscomplex van 1200 ha vanuit helikopters bespoten met een vergif tegen dennekevers, hetwelk in Canada algemeen gebruikt wordt. Na afloop bleek 90 pct. van de jonge nestvogels in dat bos gedood te zijn, terwijl 60 pct. van de oudere vogels onvindbaar bleek. Het zijn slechts enkele grepen uit een fatale opsomming, die wij in New Castle te horen kregen. En daarnaast zijn er nog andere verschijnselen. Door deze moderne bespuitingen verdwijnen ook steeds meer mooie insecten uit onze natuur. Zoals vlinders, krekels, kevers, sprinkhanen en ook de zo nuttige mieren. Bespuitingen van akkers en heggen tegen onkruid, vernietigen tevens de mooie wilde bloemen langs velden

en wegen.

7000 MIDDELEN

MAAR WELHAAST ononderbroken verschijnen er nieuwe middelen op de markt. Reeds thans bestaat er een lijst van 7000 verschillende giffen, die ter bevordering van land-, tuin- en bosbouw in de handel zijn gebracht. Het meest onschuldige middel kan bij te grote dosering toch weer schadelijk zijn. Niet alleen voor de natuur, maar ook voor de mensen. Het is overduidelijk, dat er hier spoedig en grondig, in internationaal verband, ingegrepen moet worden, maar hoe zulks in de praktijk te verwezenlijken zal zijn, is nog niet te overzien. Terwijl men in de meeste landen een doktersrecept nodig heeft voor het verkrijgen van een slaappoeder of een pijnstillend middel, kunnen boeren en tuinders, vaak met een geringe algemene ontwikkeling, zonder enig certificaat bespuitingsgiffen kopen. Het lijdt geen twijfel dat onze moderne samenleving hier geconfronteerd wordt met een probleem, dat in omvang nog wel eens zou kunnen uitgroeien boven de herhaalde internationale spanningen, waarmee wij bijna dagelijks geconfronteerd worden.

MECHANISATIE

TEN GEVOLGE van de enorme bevolkingstoeneming enerzijds en het gebrek aan arbeidskrachten (hoge lonen!) anderzijds, worden land-, tuin- en bosbouw steeds meer gestimuleerd en gemechaniseerd. Grote chemische industrieën zoeken naar middelen om hierin bij te dragen, en wanneer zij dan een nieuw middel op de markt gebracht hebben, betekent het verbod van zo'n middel natuurlijk een enorm financieel verlies. Nationale en internationale onderzoekingsinstituten kunnen, gezien de telkens weer uitkomende nieuwe bespuitingsmiddelen, hun werk nauwelijks aan. Vandaar de grote belangstelling voor het werk dat veldbiologen, natuurbeschermers en jachtinstanties in dit opzicht verrichten. Het waren voornamelijk het Noordamerikaanse continent en West- Europa, die in dit verband ter sprake kwamen, omdat aldaar de moderne bespuitingsmiddelen het meest intensief gebruikt worden. Wat er van de natuur terecht moet komen, wanneer deze giffen ook op andere continenten op grote schaal (en wellicht met grotere ondeskundigheid) gebruikt gaan worden, is een even grote zorg.

RACHEL CARSON

TIJDENS DE conferentie werd een artikel uit „The Times” geciteerd, waarin gewag werd gemaakt van grote belangstelling voor dergelijke middelen van de zijde van de Sovjet-Unie, terwijl de Internationale Jachtraad over rapporten uit enige der recent onafhankelijk geworden Afrikaanse landen beschikt (o.a. uit Senegal), waar de vogelstand ten gevolge van deze giffen reeds sterk te lijden heeft.

Het was Rachel Carson, die in dezen de alarmklok luidde. Zij is onlangs gestorven, en toen een Engels parlementslid dit tijdens de conferentie te New Castlc meedeelde, verhieven de gedelegeerden zich spontaan van hun zetels om aldus een moment haar nagedachtenis te eren.

                                                  Mr. dr. I. G. van Maasdijk,

          Vice-president van de Internationale Jachtraad.

‘Naar knipsel

en bron

BRON: "HET WORDT TIJD OM DE ALARMKLOK TE LUIDEN Krijgt Rachel Carson gelijk? Moderne bespuitingsmiddelen brengen natuur – en ons – in nood

GEVEDERDE CONFERENTIE DEEL I VAN EEN SERIE ARTIKELEN". "De Telegraaf". Amsterdam, 12-06-1964. Geraadpleegd op Delpher op 04-06-2019,

https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110589565:mpeg21:a0311

 /  1960-1969  / DIVERSE 1964-06-12  

ni/nf